กระดาษ

กระดาษสะอาดขาว มันแวววาว ราวหมู่เมฆ  นับวัน มันใกล้ขาด เพราะป่าคลาด ทั้งชาติสิ้น

ผู้คนต่างก็ตัด มัธยัดไม่เคยพอ สักวันเราจะท้อ ทั้งลูกพ่อ ไร้ป่าไม้ให้กระดาษ